Είναι το Πανεπιστήμιο ζούγκλα, όπου κάνουν κουμάντο «ομαδούλες»; Μήπως η αποδόμηση του δημόσιου πανεπιστημίου εξυπηρετεί άλλους σκοπούς;
Του Δημήτρη Κούρου
Το μπάχαλο που επικρατεί στα ελληνικά πανεπιστήμια δεν είναι καινοφανές. Όλοι γνωρίζουν εδώ και δεκαετίες την κατάσταση ασυδοσίας και αυθαιρεσίας που επικρατεί, ποιοι ευθύνονται και ...ποιοι προσπαθούν να τη διατηρήσουν. Τους τελευταίους μήνες το ελληνικό πανεπιστήμιο όμως βάλλεται από παντού. «Αποκαλύπτονται» σκάνδαλα, ζητείται η κατάργηση του ασύλου με την ουσιαστική έννοιά του κι όχι με αυτή που ταυτίζεται με την απαγόρευση εισόδου ενστόλων, καταργείται σταδιακά η δωρεάν παροχή γνώσης…
Όσα αποκαλύφθηκαν τις τελευταίες μέρες για τη φοιτητική εστία του Πανεπιστημίου Μακεδονίας στην Καλαμαριά προκαλούν εντύπωση. Όσα διαδραματίστηκαν με τις καταλήψεις εργολαβικών και φοιτητών στο ΑΠΘ, οι απίστευτες καταγγελίες για το ρόλο διοικήσεων και «εργατοπατέρων» και οι τακτικές πλέον επεμβάσεις των ΜΑΤ καλλιεργούν την εντύπωση ότι το ελληνικό πανεπιστήμιο ζει μέσα στην ανυποληψία.
Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Πρόκειται πράγματι για ζούγκλα, όπου κάνουν κουμάντο «ομαδούλες»; Μήπως η αποδόμηση του δημόσιου πανεπιστημίου εξυπηρετεί άλλους σκοπούς;
Πανεπιστημιακοί καθηγητές, που αφιέρωσαν τη ζωή τους στη μεταλαμπάδευση της γνώσης σε γενιές φοιτητών ή στην παραγωγή σπουδαίου ερευνητικού έργου, τονίζουν στη Voria.gr ότι προσπαθούν να αποστασιοποιηθούν από όλα αυτά που διαμορφώνουν την εικόνα του πανεπιστημίου στην κοινωνία. Απογοητευμένοι από το σύστημα, τους συναδέλφους τους, τις φοιτητικές οργανώσεις, το υπουργείο και τις διοικήσεις των πανεπιστημίων, περιορίζονται να κάνουν τη δουλειά τους, αποδεχόμενοι τις κακοδαιμονίες ως αναγκαίο κακό. Πολλές φορές φοβούνται ακόμη και για τη σωματική τους ακεραιότητα…
Μόλις σήμερα, η συνεδρίαση της συγκλήτου του ΑΠΘ διακόπηκε έπειτα από παρέμβαση φοιτητών που διαμαρτύρονται για την επέμβαση των ΜΑΤ σε δυο περιπτώσεις το τελευταίο διάστημα (περίπτωση εργολαβικών και επέτειος Πολυτεχνείου). Προκλήθηκε ένταση, όχι όμως επεισόδια και διακόπηκε η συνεδρίαση. Σύνηθες φαινόμενο…
Η περίπτωση της φοιτητικής εστίας στην Καλαμαριά, που πλέον ανήκει στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας είναι άλλη μια περίπτωση που απασχόλησε την επικαιρότητα των ημερών, παρότι η κατάληψη των γραφείων της χρονολογείται από τις 18 του προηγούμενου Οκτωβρίου… Φοιτητές κατέλαβαν τα γραφεία ζητώντας απόσυρση του νέου εσωτερικού κανονισμού λειτουργίας της εστίας. Ο κανονισμός προβλέπει κατάθεση δικαιολογητικών από τους φοιτητές κάθε χρόνο, ώστε να φιλοξενούνται στην εστία εκείνοι που έχουν τα χαμηλότερα εισοδήματα (διαπιστωμένα και επικαιροποιημένα). Οι φοιτητές ζητούν να μη διαγράφονται ετησίως, αλλά να παραμένουν στην εστία εκείνοι που μπαίνουν για τα χρόνια κανονικής φοίτησής τους.
Κι ενώ αυτή η συζήτηση είναι σε εξέλιξη, έστω και εν μέσω κατάληψης, έρχεται μια «ομηρία» για να φέρει στο φως απίστευτες καταγγελίες για το όργιο που επικρατούσε στην εστία. Ο αντιπρύτανης, Χρήστος Κωνσταντάτος, αποκαλύπτει επινοικιάσεις διαμερισμάτων φοιτητών, παραμονή δωματίων επί 18 χρόνια στον ίδιο φοιτητή και άλλα τέτοια απίθανα. Χωρίς στοιχεία. Άκουσε, έμαθε κτλ. Φοιτητές υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχουν τέτοια πράγματα. Πριν από πέντε χρόνια είχε ακουστεί περίπτωση επινοικίασης, αλλά μόλις την αντιλήφθηκαν υπάλληλοι της φοιτητικής εστίας έδιωξαν το φοιτητή.
Πριν από μερικές εβδομάδες ο πρύτανης του ίδιου πανεπιστημίου, Γιάννης Χατζηδημητρίου, ενημέρωνε την αρμόδια εισαγγελία για κατάληψη της πρυτανίας από φοιτητές. Ο εισαγγελέας έδωσε εντολή επέμβασης στην Αστυνομία, αλλά οι φοιτητές αποχώρησαν. Στο Αριστοτέλειο η επέμβαση έγινε. Με νέα επιστολή του ο κ. Χατζηδημητρίου ενημέρωνε τον εισαγγελέα ότι κάποιοι έθεσαν σε λειτουργία το λέβητα της φοιτητικής εστίας (στο κτήριο συστεγάζεται και παιδικός σταθμός του δήμου Καλαμαριάς) θέτοντας σε κίνδυνο την ασφάλεια των ενοίκων. Και η ζωή συνεχίζεται…
Μέσα από καταγγελίες, από μια ιδιότυπη κόντρα διοικήσεων – φοιτητών – εργαζομένων – καθηγητών – κυβερνητικών, από τα φίλτρα της Δικαιοσύνης και της αστυνομίας, από τις κομματικές παρεμβάσεις και από τους διάφορους «νταβατζήδες» που θέλουν να κάνουν κουμάντο στο ΑΠΘ, στο ΠΑΜΑΚ και σε όλα τα άλλα ιδρύματα.
Η εικόνα του ελληνικού πανεπιστημίου αμαυρώνεται
Ας πάρουμε την περίπτωση των φοιτητικών εστιών για να καταλάβουμε τις σκοπιμότητες. Μέχρι πρότινος οι εστίες δεν ανήκαν στις διοικήσεις των πανεπιστημίων, αλλά στο Εθνικό Ιδρυμα Νεότητας, δηλαδή στο υπουργείο Παιδείας. Το Εθνικό Ιδρυμα Νεότητας καταργείται, η ευθύνη τους περνά στα πανεπιστήμια και οι διοικήσεις προσπαθούν να βάλουν τάξη στο χάος που επικρατούσε. Κι όμως, το… ανάθεμα πέφτει σε αυτούς που προσπαθούν να βάλουν τάξη κι όχι σε εκείνους που επί χρόνια έκλειναν τα μάτια κι αδιαφορούσαν για τα όσα διαδραματίζονταν στις φοιτητικές εστίες των οποίων είχαν την ευθύνη.
Όλοι γνωρίζουν τις κάστες των καθηγητών, τις ομαδούλες που «έβαζαν» νέους καθηγητές και το σύστημα με το οποίο κάποιος παίρνει θέση στο ελληνικό πανεπιστήμιο. Η αξιολόγηση αποδείχτηκε πολλές φορές διάτρητη. Ποιος όμως ήταν διατεθειμένος να χάσει τα προνόμιά του;
Σε πολλούς χώρους του πανεπιστημίου κουμάντο έκανε η αυθαιρεσία ομάδων φοιτητών. Όχι όλων των φοιτητών. Μόνο ορισμένων μερίδων οργανωμένων, που επιχειρούσαν να επιβάλουν σε καθετί την άποψή τους.
Οι κομματικές νεολαίες, μακριά από το μέσο φοιτητή και τις ανάγκες του (φαίνεται πόσοι από το σύνολο των φοιτητών ασχολούνται με τις κομματικές νεολαίες…), έπαιζαν το δικό τους ενεργό ρόλο στη ζωή και τη λειτουργία του πανεπιστημίου. Καθόριζαν κρίσιμες παραμέτρους. Άλλωστε, πρύτανης δε βγαίνει όποιος κι όποιος… Η κομματική δυναμική παίζει ρόλο στην εκλογή κάποιου ή κάποιων στη διοίκηση του πανεπιστημίου. Οι κομματικές προτιμήσεις ήταν συστατικό στοιχείο της επιτυχίας, διότι οι νεολαίες εξαρτώνται από κόμματα, και οι υποψήφιοι πρυτάνεις με δυνατότητα εκλογής ήταν στηριζόμενοι και εξαρτώμενοι στις περισσότερες περιπτώσεις από τα κόμματα.
Κι εδώ κάπου βρίσκεται όλη η κακοδαιμονία της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Την οποία προσπάθησαν συγκεκριμένοι πολιτικοί να διορθώσουν, αλλά σκόνταψαν στις σικέ αντιδράσεις των πανεπιστημίων, στα κομματικά συμφέροντα, στις κάστες… Εδώ και δυο δεκαετίες γίνεται συνεχώς λόγος για μεταρρύθμιση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Όλοι καταλαβαίνουν τη διαρκή υποβάθμιση του ελληνικού πανεπιστημίου. Μόλις όμως κάτι πάει να αλλάξει πάντα υπάρχει η αντίδραση όσων βολεύονται πίσω από το σημερινό μπάχαλο.
Η μεταρρύθμιση που ξεκίνησε η Άννα Διαμαντοπούλου, συναντώντας σφοδρότατες αντιδράσεις, και συνεχίζει ουσιαστικά και με κάποιες διαφοροποιήσεις ο νυν υπουργόςΚωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος, σκαλίζει τις πληγές του πανεπιστημίου. Φέρνει αλλαγές στη νοοτροπία, στη λειτουργία, στη διοίκηση, στα στρεβλά ήθη που επικρατούσαν. Μπαίνουν και εξωπανεπιστημιακοί στις διοικήσεις, με ρόλο και μάλιστα ακηδεμόνευτοι. Προφανώς και θα υπάρξει σφοδρή αντίδραση, προφανώς και θα υπάρξει επιχείρηση αποδόμησης και ακύρωσης της μεταρρύθμισης. Επιτυχημένη θα είναι η συνταγή αφού εφαρμοστεί. Από πριν κανείς δεν μπορεί να προδικάσει αν η μεταρρύθμιση που υλοποιείται θα βελτιώσει την τριτοβάθμια εκπαίδευση ή θα τη χειροτερεύσει.
Το σίγουρο είναι ότι πρέπει να γίνει μεταρρύθμιση. Διότι αυτή η κατάσταση δεν πάει άλλο και επειδή το δημόσιο πανεπιστήμιο δεν μπορεί να αποτελεί το «όχημα» για την εισβολή των ιδιωτών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Είναι πολύ πιο σοβαρή υπόθεση για όλη την ελληνική κοινωνία η επιβίωση, βελτίωση και πρόοδος του δημόσιου πανεπιστημίου, από την παροχή γνώσεων επ’ αμοιβή, που επίσης είναι αναγκαία στην ελεύθερη οικονομία, όχι όμως και συγκρίσιμη με τους κορυφαίους, δηλαδή με το επιστημονικό δυναμικό των ελληνικών δημόσιων πανεπιστημίων.
Πηγή: voria.gr