Αυτή η ησυχία, της τελευταίας εβδομάδας, γύρω από το ουκρανικό ζήτημα σημαίνει ότι πήρε η κάθε πλευρά αυτό που ήθελε και μεταφέρεται η αντιπαλότητα αλλού, ή αποτελεί την γαλήνη πριν από την θύελλα; Αυτό είναι ...ένα ερώτημα των πολιτικών αναλυτών όπου γης, και που οι εκτιμήσεις ποικίλουν.
Η πρακτική των ΗΠΑ, των τελευταίων χρόνων, δηλοί πως θα αποφύγουν μια απευθείας σύγκρουση, όχι επειδή δεν διαθέτουν υπεροπλία, αλλά λόγω του ότι το αποτρεπτικό πλήγμα των Ρώσων θα είναι τόσο καταλυτικό, ώστε κανείς δεν θα μπορέσει να θεωρηθεί νικητής. Δεν υπάρχει ασφαλώς η παλαιότερη ισορροπία τρόμου, μεταξύ ΝΑΤΟ και συμφώνου Βαρσοβίας, ή ΗΠΑ-Ρωσίας, αλλά δεν είναι ίδια και η προθυμία των δορυφόρων χωρών των δύο σχηματισμών να εμπλακούν σε ένοπλες συγκρούσεις.
Η αμερικανική τακτική είναι γνωστή. Κάποτε λέγαμε ότι δεν θέλουν να επιστρέφουν οι στρατιώτες τους μέσα σε φέρετρα. Κατά την τελευταία δεκαετία αυτό δεν τους απασχολεί, επειδή ο στρατός τους αποτελείται από Λατίνους και Αφρικανούς επαγγελματίες, στους οποίους -πλην του μισθού- προσφέρουν και την αμερικανική υπηκοότητα σε όσους -αν- επιστρέψουν. Τα φέρετρα επομένως δεν έχουν Αμερικανούς στρατιώτες. Ίσως κάποιους λίγους βαθμοφόρους.
Όμως, έχουν ανοιχτεί σε πολλά μέτωπα, και όπως οι ίδιοι είχαν ομολογήσει, υπάρχει μεν ασύγκριτη υπεροχή στην τεχνολογία των οπλικών συστημάτων, αλλά το έμψυχο υλικό δεν είναι επαρκές για περισσότερα ανοίγματα. Είναι πιθανό λοιπόν να χρησιμοποιήσουν πάλι το χρήμα των Αράβων και το ανθρώπινο δυναμικό των φονταμενταλιστών ισλαμιστών (και την Αλ Κάιντα, για την οποία άλλη φορά θα πρέπει να προσπαθήσουμε να ερμηνεύσουμε τον περίεργο ρόλο της στα παγκόσμια δρώμενα) για να επιτύχουν ένα πρώτο, βίαιο και αυξημένης ταχύτητας και αποτελεσματικότητας χτύπημα, όχι στην Ρωσία αλλ’ ίσως στη Συρία ή στις ασιατικές ισλαμικές χώρες στα ρωσικά σύνορα.
Διατυπώθηκε όμως και η εντελώς άποψη από τον Αμερικανό οικονομολόγο κ. Lyndon LaRouche, ο οποίος πιστεύει ότι κάθε απόφαση του Προέδρου των ΗΠΑ χειραγωγείται από την ολιγαρχία, η οποία έχει σκοπό να προκαλέσει τον πόλεμο, ένα θερμοπυρηνικό πόλεμο, ενώ η Ρωσία δεν θέτει καμία στρατιωτική απειλή κατά των δυτικών συμφερόντων. Η Ρωσία, είπε, δεν επιδιώκει τίποτε περισσότερο από την προστασία των πιο θεμελιωδών συμφερόντων της, εντός των ορίων που έχουν διευκρινιστεί ρητά από τον Πούτιν.
Υπερβολική η εκτίμηση του κ. Λαρούς, που δεν την αποκλείουν πάντως οι διοικούντες του ΝΑΤΟ, γι’ αυτό και ζητούν να αυξήσει την ισχύ του. Ο Ανώτατος Διοικητής του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη, Αμερικανός στρατηγός Philip Breedlove, είπε στην Wall Street Journal, ότι η Ρωσία ξαναγίνεται Σοβιετική Ένωση, από την έποψη της ισχύος.
«Η ρωσική δύναμη έχει στην διάθεσή της μεγάλη αεροπορική υποστήριξη από μαχητικά αεροσκάφη και επιθετικά ελικόπτερα, καθώς και κινητές νοσοκομειακές μονάδες και δυνατότητες ηλεκτρονικού πολέμου, διαθέτει δηλαδή το κατάλληλο κοστούμι για μια επιτυχημένη προέλαση στην Ουκρανία μόλις ληφθεί η απόφαση.
» Πιστεύουμε ότι είναι έτοιμοι να δράσουν και ότι μπορούν να πετύχουν τους στόχους τους εντός 3-5 ημερών και μετά να εισέλθουν ανενόχλητοι στην Ουκρανία και να φτάσουν μέχρι τα πολωνικά ή μολδαβικά σύνορα».
Τόνισε, επίσης: «Θα πρέπει να δούμε πώς η συμμαχία μας τώρα είναι μπορεί να είναι έτοιμη για ένα διαφορετικό μοντέλο, ένα διαφορετικό πλαίσιο κανόνων… Θα πρέπει να επανεξετάσουμε τη στάση μας, τις διαθέσιμες δυνάμεις, την προβλεπτική μας, την ετοιμότητα, τις βάσεις μας κλπ.», εννοώντας φυσικά ότι το ΝΑΤΟ είναι παντελώς ανέτοιμο για να αντιμετωπίσει τώρα την ρωσική απειλή.
Αυτά όλα εμβάλλουν σε φόβο την Πολωνία, η οποία δια του πρωθυπουργού της κ. Ντόναλντ Τασκ επιβεβαίωσε από το βήμα του κοινοβουλίου, ότι η ρωσική επέμβαση στην Κριμαία, υποχρέωσε την Πολωνία να ενισχύσει την αμυντική της συνεργασία με τις ΗΠΑ, με περαιτέρω στρατιωτικές ασκήσεις, οι οποίες όπως διευκρίνισε, θα γίνουν στο άμεσο μέλλον.
Ο υπογραφόμενος πάντως βλέπει ότι οι πιθανότητες μιας «αραβικής άνοιξης» είναι εμφανείς, κι αυτό είναι που φοβίζει περισσότερο την ρωσική ηγεσία. Επ’ αυτού άλλωστε αναφέρθηκε και ο επικεφαλής της επιτροπής εξωτερικών υποθέσεων του Συμβουλίου της Ρωσικής Ομοσπονδίας, κ. Μιχαήλ Μαργκέλοφ, ένας έμπειρος αναλυτής των αραβικών θεμάτων.
Ο Μακεδών
