«συζητάμε για το παρόν και το μέλλον της χώρας. Συζητάμε για ζωές που σβήνουν στο σκοτάδι με κομμένο το ρεύμα της ύπαρξής τους. Η χώρα βρίσκεται σε ανθρωπιστική κρίση και...
καλούμαστε να προβληματιστούμε αν αυτή είναι άραγε μια φυσιολογική χώρα, όπως είπε ο πρωθυπουργός ή μήπως είμαστε μπροστά στην κορύφωση μιας προδιαγεγραμμένης πορείας», τόνισε στ συζήτηση του προϋπολογισμού ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας.
Ο κ. Τσίπρας δήλωσε ότι η ψήφιση του προϋπολογισμού είναι ο δρόμος της συνέχισης της καταστροφής και του κατευνασμού των ισχυρών και σημείωσε ότι ποτέ άλλοτε η χώρα δεν είχε βρεθεί σε τέτοια κατάσταση και ότι το Μνημόνιο ήταν μια τραγωδία για τη χώρα. «Υπάρχουν τεράστιες πολιτικές ευθύνες γι΄ αυτό» είπε ακόμη και κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι επέβαλε πολιτική που έπληξε καίρια τν εμπιστοσύνη στην οικονομία, τριπλασίασε την ανεργία, έριξε στη φτώχια τον λαό.
«Μας λέτε ότι σώσατε τη χώρα. Μα ποιον ακριβώς σώσατε;», αναρωτήθηκε.
Ο Αλέξης Τσίπρας κατήγγειλε σχέδιο της τρόικας για να μετατραπεί η Ελλάδα σε αποικία χρέους και «ν' αλλάξει χέρια η χώρα». Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θεώρησε «σκόπιμα λαθεμένο» τον δημοσιονομικό πολλαπλασιαστή, με βάση τον οποίο το ΔΝΤ υπολόγισε τις συνέπειες του μνημονίου και δήλωσε πως οι πλειστηριασμοί και οι ομαδικές απολύσεις αποτελούν για τον ΣΥΡΙΖΑ «κόκκινες γραμμές», καθώς αναμένεται να σβήσουν απ' τον χάρτη οριστικά τη μεσαία τάξη, υποτιμώντας την υποθηκευμένη περιουσία κ δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για ξεπούλημά της στα «αρπακτικά κοράκια των αγορών».
Στον «εύκολο δρόμο της πεπατημένης» που ακολουθεί η κυβέρνηση με τον Προϋπολογισμό του 2014, ο Αλ. Τσίπρας αντιπρότεινε τον «δύσκολο δρόμο» της αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης και ανασυγκρότησης της χώρας, που περνά αφ' ενός μέσω της καταγγελίας των Μνημονίων και επαναδιαπραγμάτευσης του χρέους και αφ' ετέρου, μέσα από ένα οργανωμένο σχέδιο σε τρεις πυλώνες: Σταθεροποίηση της οικονομίας με κοινωνικά δίκαιο και βιώσιμο πρωτογενές πλεόνασμα, σχέδιο έκτακτης ανάγκης ως ασπίδα κοινωνικής προστασίας για τους ανέργους και τα πολύ φτωχά κοινωνικά στρώματα ("νέα σεισάχθεια") και ανασυγκρότηση της παραγωγικής βάσης της χώρας, με τράπεζα ειδικού σκοπού για τη στήριξη του πρωτογενούς τομέα και έμφαση στην υποστήριξη της «εθνικής βιομηχανίας» (εξασφάλιση χαμηλού ενεργειακού κόστους με ρήτρα απασχόλησης και φορολογία στα κέρδη και όχι στην παραγωγή).
