«Όταν διάβασα πως εν ενεργεία βουλευτές συνελήφθησαν, δαγκώθηκα. Αν δεν κάνω λάθος η τελευταία φορά που συνέβη κάτι τέτοιο ήταν την 21η Απριλίου του 1967»…
Έτσι προλόγιζε ...άρθρο του την 28η Σεπτεμβρίου, ο Γιάννης Βαρουφάκης υπό τον τίτλο: «Στοιχεία ή ήττα» και συνέχιζε γράφοντας:
«Βέβαια αν οι αρχές καταφέρουν να συνδέσουν τους συλληφθέντες άμεσα, στα δικαστήρια, και με νομικά άψογο τρόπο, με την δολοφονία του Παύλου Φύσσα, του πακιστανού μετανάστη στα Πετράλωνα, τις απόπειρες δολοφονίας στην Μεταμόρφωση και στην Ιχθυόσκαλα κλπ, τότε θα αποδειχθεί ότι είχα άδικο να «δαγκώνομαι» σήμερα. Αν όμως (όπως φοβάμαι ότι θα γίνει) η κατηγορία βασιστεί στα περί «δόμησης εγκληματικής οργάνωσης με αυστηρή ιεραρχία» ελλείψει όμως πειστικών αποδεικτικών στοιχείων για τα συγκεκριμένα εγκλήματα των ηγετών και στελεχών της οργάνωσης, τότε το δημοκρατικό πολίτευμα θα έχει ηττηθεί κατά κράτος».
Στη συνέχεια, τοποθετούμενος επί του ζητήματος με ξεκάθαρο τρόπο, αναφέρει:
«Ως άτομο έχω το δικαίωμα να κρίνω πως η Χρυσή Αυγή είναι μια εγκληματική, απεχθής, μισανθρωπική συμμορία που όλοι μαζί έχουμε υποχρέωση να βάλουμε στο περιθώριο. Ως πολίτης όμως απαιτώ από το κράτος μας να μην προβαίνει σε χαρακτηρισμούς ατόμων ή οργανώσεων προ της απόφασης δικαστηρίων. Απλά να συλλαμβάνει όταν υπάρχουν αποδείξεις για εγκληματικές πράξεις και να αφήνει την δικαιοσύνη να αποφανθεί. Συλλήψεις βουλευτών επειδή συνέστησαν κόμμα που σιχαινόμαστε, χωρίς αποδείξεις που να μπορούν να σταθούν στο δικαστήριο για ενοχή όσον αφορά συγκεκριμένες εγκληματικές πράξεις, συνιστούν Ολοκληρωτική Ήττα της Δημοκρατίας».
Για να καταλήξει:
«Ελπίζω, και εύχομαι, οι αρχές να έχουν αυτές τις αποδείξεις στο τσεπάκι. Αλλιώς σκεφτείτε το όνειδος την ώρα που ο Μιχαλολιάκος θα εξέρχεται θριαμβευτικά από το δικαστήριο μετά από μια αθώωση…».
