Γράφει ο Τάσος Τέλογλου
«Πριν ανοίξουν οι τράπεζες την Τρίτη θα πρέπει να έχει παρακρατηθεί ο φόρος επί των καταθέσεων», είπε ξερά ο Γκέοργκ Ασμουσεν, μέλος της διευθυντηρίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας «που θα βοηθήσει να συγκεντρωθούν.... 5,8 δις ευρώ». Είναι η εκδίκηση της Ευρώπης στους Κυπρίους που, επί μήνες, μέσω της κυβέρνησης του ΑΚΕΛ έπαιζαν τον «παπά» με τους Ευρωπαίους, νομίζοντας……
ότι -στο τέλος- θα πληρώσει κάποιος άλλος. Φυσικά, η απόφαση είναι σκληρή και άδικη καθώς πλήττει τόσο τον Ρώσο ολιγάρχη, αν δεν έχει προλάβει να μεταφέρει τα χρήματα του στη Μάλτα και την Ελβετία, όσο -κυρίως- τον συνταξιούχο που έχει εμπιστευθεί το κομπόδεμά του σε μια κυπριακή Τράπεζα.
Δεν θα “θελα να στέκομαι πίσω από τον γκισέ ενός τέτοιου υποκαταστήματος την Τρίτη, την ώρα που κάποιοι υπάλληλοι θα εφαρμόζουν την απόφαση του συμβουλίου των υπουργών Οικονομικών. Είναι ενδιαφέρον ότι η απόφαση προστατεύει άλλους επενδυτές (μεγαλύτερους ή μικρότερους κατόχους ομολόγων) ενώ -για πρώτη φορά στην ιστορία του κοινού νομίσματος- με τον τρόπο που λαμβάνεται, τριήμερη αργία των τραπεζών, στερεί τους καταθέτες να διαθέτουν, στην Ευρώπη της ελεύθερης κίνησης των κεφαλαίων, όπως θέλουν τα κεφάλαιά τους.
Την ίδια απόφαση καλείται να εφαρμόσει στην Ελλάδα το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, η πριν από μια τριετία, υγιέστερη τράπεζα της χώρας. Την περασμένη εβδομάδα η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, συνεπικουρούμενη από την ΤτΕ, αρνήθηκε να αγοράσει τα υποκαταστήματα των κυπριακών τραπεζών στην Αθήνα. (σ.σ. με τι να τα αγόραζε;). Η κυπριακή πλευρά επικαλείται την αγορά ελληνικών ομολόγων και το κούρεμά τους αλλά, ασφαλώς, δεν είναι μόνο εκείνο που δημιουργούν το άνοιγμα των 2 δισ. που καταρχήν υπολόγισε η κυπριακή κυβέρνηση. Υπάρχουν πολλά κακά δάνεια που θα φορτωθούν στο χαρτοφυλάκιο του ΤΤ, προσωπικό που δεν χρειάζεται και, βέβαια, από την άλλη πλευρά μία καταθετική βάση 15 δισεκατομμυρίων.
Αυτό που πρυτάνευσε στην απόφαση ήταν ότι δεν πρέπει να καταρρεύσει μια τράπεζα που λειτουργεί στην Ελλάδα, προκειμένου να μη δημιουργηθούν επιπτώσεις σε αυτή τη λεπτή φάση της ανακεφαλαιοποίησης στις υπόλοιπες. Με την απόφαση αυτή συνεχίζεται η πολιτική να μην αφήνεται καμία τράπεζα να έχει την τύχη οποιαδήποτε ιδιωτικής εταιρείας – να αντιμετωπίσει, δηλαδή, το ενδεχόμενο του θανάτου. Πολιτική, εποπτικές αρχές και ευρωπαϊκοί θεσμοί, υπόσχονται αθανασία.
Η απόφαση πρέπει να περάσει από τα κοινοβούλια. Πρώτα το κυπριακό και στη συνέχεια εκείνα των δανειστών. Και εκεί, τα πράγματα μπορούν να γίνουν ακόμα πιο ενδιαφέροντα.
